منار جام یکی از باشکوه‌ترین آثار تاریخی افغانستان است که در ولایت غور، ولسوالی شهرک، در کنار تلاقی دو رودخانه جام و هری‌رود قرار دارد. این منار با ارتفاع حدود ۶۵ متر، در قرن دوازدهم میلادی و در زمان سلطنت سلطان غیاث‌الدین غوری ساخته شده است. ساختار آن از خشت پخته و آجر است و با تزئینات بی‌نظیری از کاشی‌های فیروزه‌ای، آیات قرآنی به خط کوفی و نسخ، و طرح‌های هندسی پیچیده آراسته شده است.
منار جام از نظر هنری و معماری یکی از شاهکارهای دوره اسلامی محسوب می‌شود و نمونه‌ای از اوج شکوفایی هنر در دوره غوریان است. این منار در دل دره‌ای عمیق و در منطقه‌ای کوهستانی قرار دارد که موقعیت طبیعی آن هم به زیبایی و هم به آسیب‌پذیری‌اش افزوده است.
سال‌هاست که این بنای تاریخی در معرض خطراتی چون سیلاب، زلزله، فرسایش طبیعی و حفاری‌های غیرقانونی قرار دارد. باوجود هشدارهای مکرر و ثبت آن در فهرست آثار در خطر، اقدامات حفاظتی جدی و مؤثری روی آن صورت نگرفته و همچنان در وضعیت نگران‌کننده‌ای به‌سر می‌برد.

فیروزکوه، مرکز ولایت غور، یکی از کهن‌ترین شهرهای افغانستان است که در قرون میانه، به‌ویژه در دوران حکومت سلسله غوریان، به‌عنوان پایتخت آن‌ها شناخته می‌شد. این شهر در آن زمان مرکز تمدن، تجارت و دانش بود و جایگاه ویژه‌ای در تاریخ سیاسی و فرهنگی منطقه داشت. امروزه، بقایای دیوارهای مستحکم، کوچه‌های باستانی و سازه‌های معماری اسلامی در فیروزکوه باقی مانده‌اند که همگی گواهی بر شکوه گذشته آن هستند.

در سراسر ولایت غور، قلعه‌های تاریخی متعددی از دوره‌های گوناگون برجای مانده‌اند. این دژها غالباً بر فراز ارتفاعات و در مسیرهای سخت‌گذر ساخته شده‌اند تا کارکردهای دفاعی و نظامی خود را ایفا کنند. برخی از این قلعه‌ها هنوز هم با گذشت قرن‌ها، پابرجا مانده‌اند و به‌عنوان نمادهای مقاومت تاریخی مردم غور شناخته می‌شوند.

در قلب فیروزکوه، آرامگاه سلطان ابراهیم بن حسین غوری، یکی از پادشاهان برجسته غوریان، قرار دارد. این مقبره با معماری ساده ولی باشکوه خود، بازتابی از هنر اسلامی و سبک محلی منطقه است. سلطان ابراهیم نقش مهمی در تثبیت حکومت غوریان داشت و این مکان نه‌تنها یک اثر تاریخی، بلکه محلی مذهبی و فرهنگی برای مردم منطقه به‌شمار می‌رود.

در ولسوالی تولک غور، تپه‌های باستانی متعددی کشف شده‌اند که آثار به‌جا مانده از تمدن‌های پیش از تاریخ را در دل خود جای داده‌اند. در این تپه‌ها، سفالینه‌های خام‌پخت، ابزارهای ابتدایی سنگی و بقایای سازه‌های مسکونی یافت شده‌اند که نشان می‌دهد این منطقه از دوران نوسنگی و حتی برنز، محل سکونت بشر بوده است.

منطقه اَندر غور میزبان مجموعه‌ای از استوپه‌های بودایی است که مربوط به دوران پیش از ورود اسلام به این سرزمین می‌باشد. این سازه‌های مذهبی نشان‌دهنده حضور پررنگ آیین بودا در غور باستان هستند. بقایای تندیس‌ها و نمادهای دینی موجود در این استوپه‌ها، جایگاه معنوی و فرهنگی غور را در تاریخ ادیان منطقه تأیید می‌کنند.

در ولسوالی دولتیار نیز بقایای چند قلعه کهن وجود دارد که به‌عنوان مراکز حکومتی و نظامی در دوره‌های مختلف عمل می‌کردند. ساختار مستحکم این قلعه‌ها و موقعیت استراتژیک آن‌ها نشان می‌دهد که دولتیار در گذشته یکی از نقاط کلیدی در حفاظت از مسیرهای تجاری و نظامی ولایت غور بوده است. این قلعه‌ها امروز از جمله جاذبه‌های گردشگری تاریخی غور محسوب می‌شوند.